تا کی قرار است اعلان جنگ تروریست‌ها را ندید بگیریم؟!

بار دیگر حادثه‌ای در مرزهای شرقی کشورمان به وقوع پیوست که پیشتر نیز نمونه‌های مشابه آن بارها رخ داده بود اما نه کشتار بی‌رحمانه مرزبانان کشورمان و نه تکرار این رویداد شوم نتوانسته مسئولان کشورمان را به اتخاذ تدبیری همه جانبه در این خصوص مجاب کند.

به گزارش مهردنا ، به نقل از تابناک، ترور بی رحمانه شماری از مرزبانان شرقی کشورمان توسط یکی از گروهک‌های تروریستی، در کنار تمامی تلخی ها و اندوهی که برایمان به همراه آورد، بار دیگر این سوال را به وجود آورد که تا کی قرار است چند تروریست به سادگی هر چه تمام تر سربازان وطن را به شهادت رسانده و ایرانیان را در سوگ عزیزانشان بنشاند؟

سوالی مهم که مرور جزئیات رویداد اخیر به ذهن متبادرش می‌کند. زمانی که می‌بینیم چند تروریست در خاک پاکستان خود را به مجاورت جاده مرزی کشورمان می‌رسانند و به کمک سلاح دوربرد گرینف، مرزبانانی که احتمالا در حال تغییر شیفت بودند را مورد هدف قرار می‌دهند، به شهادت می‌رسانند، تیر خلاص می‌زنند و حتی به روایتی یکی از ایشان را زنده مانده، به اسارت می‌برند.

رویدادی از قبل برنامه ریزی شده که ظاهرا مرزبانان هیچ تدبیری برای مقابله با آن نیاندیشیده بودند یا امکان لازم برای مقابله با آن را در اختیار نداشتند. درست مثل اتفاقات مشابهی که در دیگر نقاط مرزی شرق کشورمان به وقوع پیوسته و با شهادت شماری از مرزبانان کشورمان در این شبیخون ها و فرار تروریست ها به خاک پاکستان پایان یافته‌اند.

وضعیتی غیرقابل قبول که هربار فکر می‌کنیم دیگر تکرار نخواهد شد چراکه تصور می‌کنیم تلخی های این رویداد مسئولان را به خود آورده و مجابشان خواهد کرد که با تمام توان حفاظت از مرزبانان را جدی گرفته و تدابیری اتخاذ نمایند که مانع از وارد آمدن گزندی به ایشان در آینده شود اما این گونه نمی‌شود. گویی هنوز کسی باور نکرده که امثال گروهگ تروریستی جیش بارها به کشورمان اعلان جنگ کرده است.

جنگی از جنس تجاوز به خاک میهنمان و ریختن خون جوانان سلشور این مرز و بوم، آن به هم به صورت شبیخون و ناجوانمردانه که بارها و بارها با تکرار این سناریوی ترور تکرار شده، اما جدی گرفته نشده و به پاسخی درخور گره نخورده است. وضعیتی که موجب شده تروریست ها به پیش رفته و به شهادت مرزبانان کشورمان بسنده نکنند، بلکه بکوشند شماری از ایشان را گروگان گرفته و به این شیوه، امتیازاتی از کشورمان بگیرند.

رویدادی که نه تنها بر تلخی‌های اقدامات تروریستی ایشان می‌افزاید، که بی‌توجهی مسئولان به پیشگیری از این دست حوادث را آزاردهنده و از سر کوتاهی جلوه می‌دهد. به ویژه آنکه می‌بینیم حادثه ای مشابه به دست یک گروهک کوچک در فواصل زمانی در مرزهای کشورمان تکرار می‌شود و تکرار آن هم نمی‌تواند به عملیات مقابله جویانه و تلافی منجر شود.

وضعیتی که ناشی از ندید گرفتن اعلان جنگ تروریست ها به کشورمان است وگرنه وقوع یک حادثه از این دست کافی بود تا عبور و مرور مرزبانان کشورمان با خودروهای زرهی یا نفربرها یا امرپ ها صورت گیرد تا هر تروریستی به کمک یک تفنگ دوربین دار موفق به کشتار بی رحمانه شماری زیادی از مرزبانان کشورمان نشود.

این در حالی است که علاوه بر این تدبیر، به کار گیری یگان های هوایی، به ویژه پهپاد ها و هواپیماهای بدون سرنشین، استفاده از تجهیزات راداری و تله متری، انواع دوربین‌های تله‌ای و تجهیزات ریز و درشت دیگر، تدابیری است که اگر متوجه جنگ طلبی تروریست ها شده بودیم، به کارگیری شان توجیه می‌شد و راهکار تامین هزینه هایشان را می‌یافتیم، حال آنکه می‌بینیم به رغم تکرار مکرر این حوادث شوم، هنوز مرزبانان کشورمان بی هیچ پشتیبانی در مسیرهایی تردد می‌کنند که تروریست ها در آنها جولان می‌دهند.

حقیقتی به شدت تلخ که مجابمان می‌کند از مسئولان بپرسیم تا کی قرار است اعلان جنگ تروریست هایی مانند جیشی ها را ندید گرفته و بگذاریم سربازان وطن به دست ایشان به شهادت برسند و بعد اعتراض به پاکستانی ها، تنها واکنشان به ماجرا باشد؟ آیا نمی‌توان کاری کرد دست ایشان از جان سربازان میهنمان کوتاه شده و تکرار دست درازی هایشان به قطع دستشان برای همیشه بدل شود؟ پس فایده جنگ افزارها و تجهیزات نظامی مدرنی که در اختیار داریم، می‌سازیم، توسعه می‌دهیم یا می‌خریم، چیست؟!