آفت زدگی سیاسی در استان کهگیلویه و بویراحمد

دانشگاه می‌روی حرف از سیاست است

غذا می‌خوری حرف از سیاست است

راه می‌روی حرف از سیاست است

می‌خوابی خواب سیاست را می‌بینیم

دعواهامون سر سیاست و سیاسیون است

نفرت مون از کسی به خاطر سیاست است

به خاطر سیاست عده‌ای مصلحت اندیش می‌شوند

مهمانی شبانه‌مان سیاست بازی ست

بچه‌ها مون نقش سیاست مدار‌ها رو دائم در حال تحلیل هستند.

خلاصه در کل همه‌ی زندگیمان شده سیاست. و این یعنی (سیاست زدگی).

هوا که سرد می‌‎شود، درخت‎‎‎‌ها «سرمازده» می‌‎شوند؛ شکوفه‎‎‎‌ها می‌‎ریزند و میوه‎‎‎‎های فصل می‌‎سوزند. هوا که گرم می‌‎شود زن‎‎‎‌ها و بچه‎‎‎‎‌ها «گرما زده» می‌‎شوند، صف‎‎‎‎های اورژانس پر می‌‎شود از مردم بی‎حال و بی‎رمق که پوست صورتشان سوخته و بدنشان دچار کم آبی شده است؛ حتی عده‎ای جان می‌‎بازند. در هوای ابری و بارانی زمستان، آسمان پر از طوفان می‌‎شود و برج‎‎‎‎های چند ده طبقه، با «صاعقه» سوزان و بران گرفتار می‌‎شوند. حال، جامعه‎ای را در نظر بگیرید که هوای فکری و فضای معرفتی‎اش، متلاطم می‌‎شود. گرد و غبار سیاست همه جا را می‌‎پوشاند و غلظت نگاه‎‎‎‎های سیاسی بالا می‌رود. آن وقت است که مغز‎‎‎‌ها و فکر‎‌ها، دچار آفت «سیاست‎زدگی» می‌‎شوند. شاید بشود گفت سیاست‎زدگی، چیزی است شبیه سرمازدگی و گرمازدگی و صاعقه‎زدگی. سرما و گرما بد نیست، سیاست هم همین‎طور؛ نه تنها سیاست، خوب است، بلکه برای پیشبرد اهداف جوامع، امری است لازم و محتوم. سیاست یعنی مناسبات تنظیم قدرت. سیاست در جامعه، مثل کانال‎‎‎‎های ارتباطی حاشیه رودهاست که آب را به زمین‎‎‎‎های پایین دست می‌‎رساند. مناسبات سیاسی نیز در لایه‎‎‎‎‌ها و طبقات گوناگون جامعه، توزیع قدرت می‌‎کند. سیاست یعنی چه؟ نظام‎‎‎‎های سیاسی دنیا، هر کدام برای شبکه‎بندی قدرت، روش‎‎‎‌ها و متد‎‎هایی برگزیده‎اند؛ از پادشاهی گرفته تا حکومت‎‎‎‎های پارلمانی و دموکراتیک. می‌گویند جوامع، همانند صندلی چهار پایه دارند: سیاست، فرهنگ، اقتصاد و امنیت. این چهارپایه باید در توازن با هم قرار گیرد. طبیعی است بلندی یا کوتاهی هرکدام از آن‎‌ها، عوارض ویژه‎ای ایجاد می‌‎کند. اگر سیاست، آن قدر در جامعه، قد بکشد که سایه‎اش بر سر ساحت‎‎‎‎های دیگر زندگی سنگینی کند، می‌‎گوییم آنجامعه به درد سیاست‎زدگی مبتلا شده است. امری که متأسفانه در استان کهگیلویه و بویراحمد به یک آفتی تبیل شده است به نحوی که همۀ افراد استان ما با هر سطح معلوماتی و با هر روشی سعی در اظهارنظر سیاسی می‌نمایند از جزئی‌ترین مسائل تا امور کلانی همچون توافق ایران با ۵+۱، غافل از اینکه سیاست علاوه بر اینکه اساساً یک علم است چاشنی هنر را نیز می‌بایست دارا باشد و همانطور که هر کسی نمی‌تواند در موضوعات تخصصی چون پزشکی، مهندسی، فیزیک و… اظهارنظر دقیق نماید اصولاً در مورد مسائل سیاسی که علاوه بر اینکه یک تخصص دانشگاهی است یک علم بسیار پیچیده نیز می‌باشد نباید به خود اجازۀ اظهارنظر صریح و تحلیل مسائل سیاسی را بدهد.

اما ریشه‎‎‎‎های سیاست زدگی چیست؟ شاید بتوان برای این پدیده ریشه‎‎‎‎های متنوع و متکثری یافت. ریشه‎‎‎هایی که مثل درختی چند صد ساله، در سرتاسر پهنه یک باغ گسترده شده و آن‎چنان در هم تنیده است که به راحتی نمی‌‎توان ریشه اصلی را از فرعی تشخیص داد. یکی از ریشه‎‎‎‎های سیاست‎زدگی، شدت گرفتن رقابت‎‎‎‎های قدرت در جامعه است. اگر به هر دلیل، رسیدن به قدرت در جامعه به یک فضیلت تبدیل شود و دست یافتن به رده‎‎‎‎های بالای حکومت، از‎ شأن و اعتبار ویژه‎ای برخوردار، طبیعی است همه رفتار‎‎‎های فعالان حوزه سیاست، جهت قدرت‎طلبانه پیدا می‌‎کند و پشت هر کنش یا در پس هر ایده، هدفی سیاسی پنهان می‌‎شود. در این شرایط ادبیات حاکم بر گروه‎‎‎‎های سیاسی، کنار زدن مدیران فعلی و نشستن بر جای آن هاست. و بر طبق همین الگو مردم هم در گفت‎وگو‎‎‎های عمومی به این نتیجه می‌‎رسند که باید برای تحلیل هر واقعه در جامعه، ریشه‎ای سیاسی متصور شد. آن وقت مردم، یعنی بدنه عمومی جامعه، در هر مکان و بابت هر موضوع، نگاه سیاسی پیدا می‌‎کنند؛ از اتوبوس و آرایشگاه گرفته تا دانشگاه و نانوایی و مهمانی. همه چیز و همه کس، رنگ و بوی سیاسی می‌‎یابد. این آفت، مثل یک بیماری مسری، آن‎چنان پیش می‌‎رود که حتی عرصه اخلاق را نیز آلوده می‌‎کند. به‎جای آنکه سیاست، اخلاقی شود، اخلاق، سیاسی می‌‎شود. به‎جای آنکه فرهنگ، سیاست را به اسارت بکشد، سیاست، فرهنگ را قربانی مطامع خود می‌‎کند. یک جریان سیاسی، پیش‌تر از آنکه در مسند حکومت بنشیند، فرهنگ را جوری تفسیر می‌‎کند و پس از تصاحب صندلی قدرت، دقیقاً متضاد آن را هدف می‌‎گیرد. چه بسیار از این چرخش‎‎‎‎های صد و هشتاد درجه‌ای، در میان هم استانی‌ها و سیاسیون غیرمتخصص ما یافت می‌شود.

عوارض سیاست‎زدگی

وقتی همه چیز سیاسی می‌شود، اولین و مهم‎‌ترین عارضه آن، تعطیل شدن قدرت فکر و فقیر شدن جامعه به‎لحاظ قدرت تحلیل است. دیگر کسی دوست ندارد به‎صورت مبنایی و عمیق، به پدیده‎‎‎‎های محیطی نگاه کند.‌‌ همان اول کار می‌‎رود سراغ ظاهر‌ترین دلیل سیاسی. آن‎وقت ریشه واقعی ناهنجاری‎‎‎‎های جامعه پنهان می‌‎ماند و سال‎‎‎‌ها و سال‎‎‎‌ها هیچ راه حلی برای درمان آن پیدا نمی‌‎شود. کما اینکه نمایندۀ مجلس در استان ما می‌شود قبلۀ آمال و حل همۀ مسائل و مشکلات اعم از شخصی و جمعی از وی مطالبه می‌شود در حالی که وظیفۀ نماینده قانونگذاری و نظارت بر اجرای قوانین است و لاغیر. عارضه دیگر، ناکارآمدی مدیریتی است. هر مدیری ضعف عملکرد خود و دستگاه مطبوعش را به عوامل سیاسی پیوند می‌‎دهد. این‎چنین است که مدیران ضعیف هرگاه که نتوانند وظایف خود را به خوبی انجام دهند فریاد نماینده با من همراه نبود سر می‌دهند. عارضۀ دیگر سیاست زدگی بحث تلفیق وظایف و اختیارات به جای تفکیک وظایف و اختیارات است به نحوی که نامزدهای انتخابات مجلس و پس از آن نمایندگان مجلس وعده‌های ساخت جاده و کارخانه و اشتغال و… می‌دهند که اصلاً ارتباطی به آن‌ها ندارد ولی می‌دانند که در فضای غبارآلود سیاست زدگی استان سیاسی کهگیلویه و بویراحمد با این روش می‌توان به اهداف خود رسید. این وقت است که درمان همه ضعف‎‎‎‎های مدیریتی و اجرایی متوجه حوزه سیاست می‌شود. در نتیجه بیش از هر استان دیگر، انتخابات در استان، مهم و حیاتی به شمار می‌رود. چند سال مانده به انتخابات، همه استان، آرایش انتخاباتی می‌‎گیرد و عملاً برای ماه‎‎‎‎های طولانی، تام فکر و ذکر ما به آن مشغول می‌شود. و چنین می‌شود که از قافلۀ پیشرفت و تلاش عقب می‌مانیم در ادامه، به محض تعویض جریان سیاسی حاکم، به‎رغم‎ شعار‎‎‎های قبلی، حتی آبدارچی اداره کوچکی در شهرستان هم به جرم نا‌همخوانی نگاه سیاسی عزل می‌‎شود.

امیدوارم روزی به این نتیجه برسیم که بپذیریم سیاست یک علم است یک تخصص است مثل تمام علوم دیگر و هرگونه اظهارنظر در مسائل سیاسی را به متخصصان این علم بسپاریم تا از این آفت سیاست زدگی در امان باشیم.

انتهای پیام/