انتخابات شورای شهر و چالش‌های پیش و رو

مهر دنا/ بر لزوم وجود شوراهای مختلف در قانون اساسی تصریح شده‌است، اما تدوین سازوکار اجرایی آن تادولت اول خاتمی به تعویق افتاد. اولین دورهٔ انتخابات سراسری شوراهای اسلامی کشور در ۷ اسفند سال ۱۳۷۷ با استقبال زیاد مردم در بیش از ۴۰۰۰۰ حوزه انتخاباتی برگزار گردید و نهایتاً حدود ۲۰۰ هزار نفر از منتخبین مردم جهت اداره امور شهرها و روستاهای کشور به عنوان عضو شورای اسلامی شهر یا روستا برگزیده شدند.

شروع به کار شوراهای اسلامی از ۹ اردیبهشت سال ۱۳۷۸ و همزمان با پیام امام روح‌الله خمینی در خصوص شوراها و با صدور پیام ویژه‌ای از سوی سیدعلی خامنه‌ای رهبری جمهوری اسلامی  آغاز گردید. این نهاد مردمی فعالیت‌های گسترده و مؤثری در کل کشور دارد.

هنگامی که درسال ۷۷ دولت وقت اقدام به برگزاری اولین دوره انتخابات شهر و روستا کرد بی‌شک فکری جز چرخش نخبگان و اجرای دموکراسی در سر نداشت. انتخاباتی که با حضور گسترده برگزار شد و نتیجه‌اش به انتخاب شهردار منتهی می‌شد.

نزدیک به ١٨ سال از انتخابات شورای شهر گذشته است و کمتر کسی آنچه قرار بود اتفاق بیفتد را مشاهده می‌کند. شورایی که روزگاری قرار بود متخصصان هر شهر در آن گرد هم آیند و با بهره‌گیری از علم و تجربه خود شهری بسازند به از آنچه تاکنون بوده است، اکنون پایگاهی شده برای چهره‍‌های هنری، ورزشی و… که سودای قدرت در سر دارند یا کسانی که بر موج هیجانات جوانان سوار‌شده و برای آنچه خدمت خوانده می‌شود باهم رقابت می‌کنند.

روند انتخاب اعضای شورای شهر و داستان‌هایی که در طول انتخابات رخ می‌دهد در کنار آنچه در شوراهای شهر به هنگام انتخاب شهردار اتفاق می‌افتد به‌خوبی واقعیت ماجرا را نشان می‌دهد. کافی است کمی به رفتارهای منتهی به انتخابات شوراها نگاه کنیم و مقایسه‌ای با رفتار منتخبان پس از انتخاب داشته باشیم تا بدانیم شورا نه آنجایی است که قرار بود باشد.

بازی‌های انتخاباتی بر هیچ‌کس پوشیده نیست اما اگر این بازی‌ها تبدیل به زد‌و‌بند و بازی‌های پشت پرده شود، بی‌تردید نتیجه به ضرر مردم خواهد بود. مردمی که با امید و اطمینان پای صندوق‌های رأی می‌روند و امید دارند با رأی خود شهر را از آنچه تاکنون بوده متفاوت ببینند.

بازی با احساسات مردم، سوارشدن بر هیجانات و فریاد شعارهایی که جوانان دوست دارند در کنار بهره‌گیری از دوستانی که روابط خوبی دارند و می‌توانند کاندیدا را به نشست‌ها و دورهمی ها دعوت کنندبالخصوص درفضای مجازی تا مستقیم و غیرمستقیم به تبلیغ خود بپردازند تنها گوشه‌ای ازآنچه در پیش از انتخابات رخ می‌دهد است.
اما تا اینجای قضیه را اگر قابل‌تحمل فرض کنیم آنچه توسط برخی افراد رقم می‌خورد، غیرقابل‌تحمل است. اشخاصی که  اقدام به هزینه‌های غیرمنطقی کرده و با همین هزینه‌ها لابی‌های گسترده‌ای را در سایت‌ها، خبرگزاری‌ها و فهرست‌های انتخاباتی رقم می‌زنند. در مسیر دیگری حرکت کنند در اینجا این سوال ایجاد می‌شود پس دلیل این انتخابات چیست؟ آیا قرار است عده‌ای صاحبان سرمایه و قدرت از یک انتخابات آزاد که در نظام جمهوری اسلامی ایران انجام می‌شود سوءاستفاده کرده و برای به قدرت رسیدن چهره انتخابات را مخدوش کنند؟

آیا قرار است عده‌ای بیایند پول خرج کنند و با بازی با مردم بر نردبان احساسات آن‌ها سوار شده و آخرسر هم فراموش کنند این مردم بودند که آن‌ها را به شورا فرستادند و به‌جای کمک به عمران شهری و …

زمان ثبت‌نام شوراها تمام شدو بی‌شک موج افراد آماده ‌به‌خدمت قرار است بیایند و برای آبادسازی شهر و یاری‌رساندن مردم فداکاری کنند. البته حقیر در جایگاهی نیستم که در باب انتخاب مردم و انتخابات نظر دهم اما سؤالم اینجاست چه سودی در شورای شهر نهفته است که عامه مردم از آن بی‌اطلاع هستند و برخی برای قرارگرفتن در آن این‌چنین هزینه می‌کنند

اگر قرار باشد انتخاباتی برگزار شود‌ و نتیجه آن نه به مردم و نه به نظام کمکی نکرده و فقط در آن عده‌ای با رویای بازگشت چند برابری سرمایه، پول خرج کنند تا درنهایت یک شهردار را انتخاب کنند، چه سودی به مردم می‌رسد؟ آیا این هزینه‌کرد بسیار زیاد برای برگزاری آن و فشاری که بر شورای نگهبان تا مجلس و استانداری‌ها آورده می‌شود و آوردن چندباره مردم پای صندوق‌های رأی  منطقی است؟

البته راه حل حذف انتخابات راه حلی رادیکال است و با روح دموکراسی در تضاد خواهد بود اما وقتی چند دوره از انتخابات شوراهای شهر و روستا  گذشته و این انتخابات به‌علت برخی ساز و کارها، شرایط خوبی را برای یکه‌تازی افراد سودجو فراهم می‌کند و با مشاهده شرایط حال و تجربه انتخابات شورای گذشته که نتیجه‌اش به انتخاب شهردارانی پرحاشیه انجامید چه‌بهتر که با برداشتن فشار و هزینه‌های اضافی از روی دوش ارکان نظام و بیت‌المال، شهرداران به شیوه گذشته با همان پیشنهاد استانداران انتخاب شوند تا اگر قرار است انتخابات منجر به منفعت عده‌ای خاص و نه مردم شود جلوی سوءاستفاده این‌گونه افراد گرفته‌شده و مردم بازیچه این گروه خاص نشوند.

البته غیرقابل کتمان است برگزاری انتخابات شوراهای شهر و روستا اگر به‌درستی برگزار شود و افراد بر اساس توانایی‌ها چهره شده و انتخاب شوند کمک بزرگی به چرخش نخبگان کرده و می‌تواند پلی باشد برای جوانانی که دوست دارند نقشی بیش از پیاده نظام ایفا کنند.

چه بسا البته هستند عده‌ای که قسمت عمده‌ای از تقصیر را به گردن مردم می‌اندازند که عرصه را برای سواستفاده این‌گونه افراد آماده کرده و با رای خود در نهایت باعث چنین تخلفاتی می‌شوند اما نباید این نکته را فراموش کرد که مردم در زمان رای‌دادن بر اساس شعارهای این افراد به امید بهبود شرایط شهری اقدام به انتخاب این افراد کرده‌اند و حالا اگر منتخبان پس از انتخابات و به‌نوعی همه چیز را از یادمی برند مقصر مردم نیستندچراکه مردم به وظیفه فردی واجتماعی خود عمل کردند وازاین منتخبین که جزانجام وظیفه ذاتی ومحوله انتظار نبرده اندوکمافی السابق دراین مسیر قراردارند.

حالااین سوال پیش می آید که چطور فقط درایام انتخابات کاندیدا ویامنتخبین درنزد مردم حاضر وبیشتر به چشم می خورند ودرایام چهار ساله ای که مردم به دنبال انها میگردند وبعضا تاجایی که به بهانه هایی نظیر اینکه درجلسه هستند ووقت ملاقات وپاسخ دهی به مردم راندارند وازمردم که انها رابراین کرسی ها نشاندند غافل میشوند واعتراضات مردم رابرعلیه خود وهمچنین جایگاه حقوقی انها برمی انگیزانند.

گر بخواهیم نتیجه گیری کنیم درحقیقت درمی یابیم که اگر روند به همین صورت باشد، بازنده برخلاف ظاهرقضیه مردم خواهند بود وبرای جبران کارتنها راهی که باقی می ماند این هست که با بصیرت و انتخاب درست افرادی صالح وکارامد ومتخصص راهی این پارلمان کوچک شهری کنند تابا ورع وپارسایی که برای خداوند متعال دارند برای مردم هم خودرا ملزوم به پاسخ گویی وگزارش کار مطلوب بدانند وانتظارات آنها راجهت بهره وری وساختن امکانات شهری وتوسعه مباحث زیربنایی، عمرانی وایجاد فضای خلاقانه فرهنگی واجتماعی وخدمات شهری براورده سازند.

برزین آراسته-

این یاداشت از سری یاداشت های مخاطبان پایگاه اطلاع رسانی مهر دنا بوده و انتشار آن به معنی تایید و یا رد آن نیست.

انتهای پیام/