دلواپس‌ام، پس هستم؛ بازخوانی یک خصیصه تاریخی ایرانیان

مهر دنا/سید یوسف مرادی- دلواپسی یک تاکتیک نیست، حتی راهبرد هم نیست.دلواپسی ایرانیان، درست از همان عصر_لعنتی در مردادِ هزار و سیصد و سی و دو شروع شد. از همان عصری که آمریکایی ها پول دادند به پری بلنده و شعبان بی مخ و تانکهای ارتشی را آوردند کفِ خیابان و در همین کوچه ی لقمانِ ادهم، به کاشی های خانه مصدق هم رحم نکردند.

دلواپسی ایرانیان تنها عاملی بود که باعث شد وقتی شاه در مهر ۵٨ پا به آمریکا گذاشت، از ترسِ کودتای دوباره، از دیوارِ همان سفارتِ لعنتی بالا بروند  و ۴۴۴ روز همان آمریکای لعنتی را تحقیر کنند.

این ملت دلواپس است، دلواپس است چون یک روز نخست وزیرش به آمریکایی ها اعتماد کرد و آن بلا را بر سرش آوردند.دلواپس است چون می داند لایحه ساواک نه از کاخ سعد آباد که از کاخ سفید آمد و همانجا در واشنگتن نوشته شد.

دلواپس است چون با گوشت و پوست و استخوانش کاپیتالاسیون را درک کرده است.دلواپس است چون  عاقبتِ سالوادر_آلنده و پاتریس_لومومبا را دیده است.دلواپس است چون خوب می داند ژنرال هایزر ماههای آخرِ سلطنت پهلوی چرا به تهران آمده بود.

دلواپس است چون از لانه ی جاسوسی آمریکا هزاران سندِ دست اول بدست آورد که اثبات می کرد آمریکایی ها قصد تجزیه ی ایران را داشته اند.دلواپس است چون در قرارداد الجزایر باز هم به آمریکا اعتماد کرد و باز هم به آنها خیانت شد.

دلواپس است چون با چشمهای خودش دید که عوامل آمریکا هجده_هزار نفر از مردمِ بیگناه را در خیابانها به گلوله بستتند و آمریکایی ها هنوز هم هوای آنها را دارد.

دلواپس است چون رییس جمهورِ انقلابی اش، محمد_علی_رجایی را دید که به جرمِ عشق به انقلاب و مستضعفین، تکه تکه اش کردند.

دلواپس است چون صدها_هزار_نفر از جوانانش را در طولانی ترین جنگِ قرنِ بیستم که آمریکایی ها بر او تحمیل کردند، برای استقلالش فدا کرد.

دلواپس است چون دیده است که آمریکایی ها هواپیمای_مسافربری را با ناو جنگی می زنند و فرمانده ی ناو به جای توبیخ ارتقا درجه می یابد.

دلواپس است چون سرنوشتِ معاهده سعد آباد را که همین آقای روحانی و ظریف بستند دیده است.دلواپس است چون نتیجه ی اعتمادِ قدافی ها را دیده است.

دلواپسی، یک تاکتیکِ سیاسی نیست، یک ماهیت_درونی دارد، دلواپسی خروجی عشق و دوست داشتن است. دلواپسی راهبرد نیست، دلواپسی جنسش از نوعِ احتیاط است.مثلِ یک مادر که دلواپسِ فرزند خویش است و هیچ کس به خاطرِ این دلواپسی سرزنشش نمی کند.

دلواپسی ایرانیان مربوط به امسال و پارسال نیست، ریشه در همان بعداز_ظهر_تابستان_لعنتی_تهران در ٢٨ مرداد دارد.

انتهای پیام/