بی‌سلیقگی مدیران از سر و روی ادارات کهگیلویه و بویراحمد می‌بارد

مهر دنا/  فاطمه رشیدی – برخی ساختمان‌ها نه با عنوانشان و نه با جایی که در آن قرار گرفته‌اند همخوانی ندارد. چیزی شبیه فقر و شاید هم بی‌سلیقگی از سر و روی آن‌ها می‌بارد. نمونه‌اش همین ساختمان امور عشایر است. انگار همه سختی‌هایی که عشایر باید در گذر از ییلاق به قشلاق و برعکس تحمل کنند یکجا در اداره محقری به نام امور عشایر نمود پیدا کرده است.

به گزارش مهر دنا، ساختمانی قدیمی که در گوشه گوشه اتاق‌هایش دفتر‌ها و اسناد قدیمی و جدید روی هم چیده شده و بیشتر از آنکه احساس یک اداره را به ارباب رجوع بدهد مثل یک انباری بزرگ است. رنگ و روی این اداره به خانه‌های نیم ساخته‌‌ همان عشایری شباهت پیدا کرده که جبر زندگی آن‌ها را یکجا نشین کرده است.

یک خیابان آن طرف‌تر ساختمان جهاد کشاورزی قرار دارد. ساختمانی که انگار خشکسالیهای اخیر نه تنها روی کشاورزی که روی این ساختمان قدیمی و تاریک هم تاثیر گذاشته است.

اتاق‌ها، می‌ز‌ها و خلاصه همه چیز حس کهنگی می‌دهد. نه از آنکهنگی‌هایی که آدم دوستشان دارد. از آنکهنگی‌هایی که به احساس آدم دهن کجی می‌کنند. از آنکهنگی‌هایی که حس ترحم آدم را برمی انگیزد. هیچ چیز با هیچ چیز هماهنگ نیست.

این محرومیت از سر و روی سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هم می‌بارد. ساختمانی قدیمی که اثری از سه عنوان روی سر درش را ندارد.

صنعت معدن و تجارت هم همین وضعش است. نه صنعتی است و نه به درد تجارت می‌خورد و معدن هم که هیچ.

حالا تصور کنید قرار است با این شرایط جوانان این استان را نصیحت کنیم که تا اطلاع ثانوی درب استخدام‌های دولتی بسته است و به جای هدر دادن عمر در صندلی انتظار، بیل و کلنگ در دست بگیرید و زمین‌های آبا و اجدادی را آباد کنند.

با این ساختمان‌های آشفته می‌خواهیم شوق نشستن پای دار قالی، دامپروری و در جوانان ایجاد کنیم.

با این ساختمان‌ها می‌خواهیم چهره زیبایی از گردشگری نشان دهیم و به افراد بیکار این استان اثبات کنیم این صنعت پولساز‌ترین و کم هزینه‌ترین صنعت جهان است.

اصلاچگونه باید باور کرد که شغل اصلی مردم این استان از گذشته تاکنون کشاورزی و دامپروری و صنایع دستی بوده است. آن کشاورزی شکوفا شده و آن دامپروری باید کجا خود را بنمایاند آن طرح‌ها و نقشهای اصیل برخاسته از روح و ذهن آزاد عشایر که مدعی ارزش و ب‌هایشان هستیم چگونه باید گره زندگی جوانان این شهر را باز کند در حالی که نتوانسته درتار و پود ادارات متولی بروز پیدا کند.

این ظاهر ساختمان هاست و داخل آن‌ها هم از اداره بودن فقط نام آن را یدک می‌کشد. اتاق‌هایی که تنها یک میز و صندلی برای کارمند در آن‌ها گذاشته‌اند و اغلب از امکانات ساده‌ای مثل کمد، قفسه، کشو و حتی نور و تهویه مناسب در آن‌ها خبری نیست.

کاغذهایی که روی می‌ز‌ها انباشته می‌شود و گم شدن یک برگ از این کاغذ‌ها فاجعه‌ای می‌شود که انرژی یک سازمان و ارباب رجوع را روز‌ها و‌گاه هفته‌ها می‌گیرد.

ساختمان شاید به نظر موضوع پیش پا افتاده‌ای جلوه کند اما نباید فراموش کنیم تنها یک طرف قضیه ارباب رجوع است. طرف دیگر آن آدمهایی است که دوران طلایی عمرشان را در این ساختمان‌ها سپری می‌کنند کارمندانی که ساعتهای مفید روزشان در میان این چهار دیواریهای رنگ و رورفته می‌گذرد. چهار دیواریهایی که یک ساعتش هم برای کسی که از بیرون می‌آید آزار دهنده است.

خاصیت این ساختمان‌های خاکستری، ایجاد آدمهای همیشه خسته و ناراحت است. آدمهایی که دایم احساس می‌کنند عمرشان را در ادارات هدر می‌دهند. آدمهایی ناراضی که احساس فرسودگی می‌کنند.

یکی از گزنده‌ترین کنایه‌ها به کارمندان بیکاره بودن در محیط کار است که باز هم همین ساختمان‌های بی‌قواره و بد قواره باعث ایجاد این سو تفاهم تلخ می‌شود.

این نا‌امیدی‌ها و سرخوردگی‌ها خودش را در برخورد با ارباب رجوع هم نشان می‌دهد آنچنان که برخی از همین کارمندان مستعد آن هستند که با کوچک‌ترین اشاره‌ای از کوره در رفته و ناراحتیشان را بر سر آدم‌هایی خالی کنند که نقشی درانباشت این همه خشم ندارند.

حالا آنطرف قضیه ساختمان‌هایی است که ابهت و جذبه‌شان آدم را می‌گیرد. اصلا آدم دلش می‌خواهد استخدام این ادارات باشد حتی اگر مجبور باشد همه عمرش را در لیست انتظار بماند. ساختمان‌هایی که اگر یک ریال پول هم در آن‌ها نباشد امید بخش هستند. ارباب رجوع واردشان که می‌شود دلش قرص می‌شود. احساس شخصیت می‌کند. هم کارمند و هم ارباب رجوع در آن آرام هستند.

موضوع ساختمان‌ها آنقدر مهم است که نماینده ولی فقیه در استان کهگیلویه وبویراحمد در یکی از نشست‌هایش روی آن دست گذاشت.

آیت الله سید شرف الدین ملک حسینی گفت که اگر می‌خواهید بیمارستان، مسجد یا ساختمان اداری بسازید باید آن چنان با ابهت باشد که چشم‌ها را به خود خیره کند چرا که این ساختمان‌ها متعلق به مردم است و با رفت و آمد مدیران جابجا نمی‌شوند.

او به مدیران یادآوری کرد اگر قصد زهد دارند موقع ساختن خانه شخصی و یاهنگام دریافت حقوق

ماهیانه نیت خود را نشان بدهند و از آن‌ها خواست تلاش کنند مکانهای عمومی با عرضه و درشان مردم بسازند.

اگرچه در آن نشست بیشتر روی سخن نماینده خبرگان رهبری به سمت بخش فرهنگ بود اما باید این سخنان را به همه بخشهای جامعه تعمیم دهیم.

اگر می‌خواهیم این جوانانی که نامشان را در زمره بیکاران می‌گذاریم دلگرم شعارهایی که می‌دهیم باشند باید از پایه شروع کنیم. قبل از هر کاری باید دستی به سرو روی ادارات بکشیم. آنگونه که حتی ساختمان‌ها نیز بیانگر جایگاه، ارزش و اهداف سازمان‌ها باشد.

برخی ساختمان‌ها نه با عنوانشان و نه با جایی که در آن قرار گرفته‌اند همخوانی ندارد. چیزی شبیه فقر و شاید هم بی‌سلیقگی از سر و روی آن‌ها می‌بارد. باید قبل از هر کاری دستی به سرو روی این ساختمان‌ها کشید…:

انتهای پیام/