کودکان دو روستای زرین دوتو قباسوخته و کول ارزن شهرسان زیلایی زندگی در شرایط سخت را از بدو تولد تجربه می‌کنند تا جایی که برای فرار از بی سوادی در طویله گوسفندان تحصیل می‌کنند.

شهرستان گچساران با تولید بیش از ۲۰ درصد نفت و گاز کشور و شرایط مساعد برای کشت زعفران هنوز از واژه نازیبای «محرومیت» رنج می‌برد.

ای کاش درد گرسنگی و نداشتن را با همدلی ،همکاری و مهمتر از آن تامین شغل، امنیت و رفع بیکاری درک و لمس کنید و فقط با عرض اندام و خطابه تصویری از مدینه فاضله را برای جوانان ترسیم نکنید.

ولی انگار غلام رضا تاجگردون رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی از خانه دار شدن شهین و دو فرزندش خوشحال نشد زیرا همه چیز را با عینک سیاسی می‌بیند و فکر می‌کند این گزارش با هدف نادیده گرفتن خدمات وی بر روی خروجی این رسانه قرار گرفته است.

مهر دنا/ طبق تفاهم نامه انجام شده استانداری کهگیلویه و بویراحمد با دفتر مناطق محروم ریاست جمهوری طرح پایلوت محرومیت زدایی دهستان زیلایی آغاز شده در حالی به بحث اشتغال در این تفاهم نامه به صورت جدی تاکید نشده است. به گزارش مهر دنا از یاسوج، فرودین ماه امسال بود که علی محمد احمدی استاندار

اینجا “ادور” است؛ دورافتاده‌ترین روستای دهستان محروم سیلاب و کلوار واقع در مرز استان‌های کهگیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری؛ روستایی با ۲۰ خانوار و جمعیتی بالغ بر ۱۰۰ نفر که کمبود امکانات زندگی را برای ساکنانش سخت و طاقت‌فرسا کرده است.

بخش محروم لوداب با بیش از ۵۰ روستا از توابع شهرستان بویراحمد در ۱۲۰ کیلومتری یاسوج مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده که این روزها از نبود برخی زیرساخت‌های لازم از جمله جاده ارتباطی مناسب، آنتن دهی تلفن همراه، نبود آب شرب، شبکه‌های تلویزیونی و …رنج می‌برد.

اما احمدی، کاری کرد کارستان، نشان داد که می‌توان زیلایی را توسعه داد، می‌توان برای کارهای کوچک و بزرگ عزم همگانی ایجاد کرد. حالا زیلایی ردیف اعتباری دارد، از معاونت رئیس جمهوری برایش تفاهم نامه امضا کرده‌اند و یک استاندار، مدیران کل را به قطار کرده است که با پولی که می‌آید در زیلایی کار کنند

قصه زندگی فرشته، مرجانه ، مریم و فهیمه ، قصه زندگی بقیه دختران و زنان این روستا هم هست؛ روستایی دورافتاده در استان کهگیلویه و بویراحمد؛ روستایی به اسم کلوار.

در کنار رودخانه تنگ چویل روستانشینانی زندگی می‌کنند که از ابتدائی‌ترین امکانات حتی آب شرب سالم محروم بوده و در واقع در کنار رودخانه وحشی تنگ چویل تشنه به دنبال آب می‌گردند.