نویسنده فقط در قید و بند درست‌بودن منطق روایی است اما پاشنه‌ی آشیل سیاست‌مدار آن‌جاست که اقناع‌کنندگی را بر منطق روایتش ارجح می‌داند و خود را به مسلخ می‌برد.