بومی سازی حجاب با ترویج لباس‌های محلی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مهر دنا از یاسوج، حجاب و عفاف به عنوان دو ارزش در جامعه بشری بویژه جوامع اسلامی مطرح بوده که بدون شک این مهم نمادی از آموزه‌های اسلامی و تکلیفی برای مسلمانان بویژه زنان است، اما برخی این تکلیف را نادیده می‌گیرند.

یک زن به عنوان مادر خانواده نقش اساسی و مربی گری در ترویج فرهنگ حجاب دارد تا بتواند فرزندان خود را برای فردایی بهتر تربیت کند و بی توجهی به این تکلیف جامعه را به تباهی می‌کشاند همانگونه که در قران به صراحت در آیه 27 سوره اعراف تاکید کرده و می‌فرمایید« ای بنی آدم شیطان شما را فریب ندهد همانگونه که پدر و مادر شما را از بهشت خارج کرد».

ضرورت ترویج فرهنگ عفاف و حجاب به عنوان به عنوان یک ارزش و فریضه دینی و یک قانون در ایران اسلامی خواسته بسیاری از مردم است که بررسی‌ها نشان از بی توجهی برخی از دستگاه‌های فرهنگی و متولیان امر است.

اما حجاب در کهگیلویه و بویراحمد ریشه در فرهنگ و سنت غنی و اصالت ریشه دار دارد تا جایی که زیبایی و تنوع لباس محلی زنان این دیار در طبیعت زیبا و رنگارنگ(گرمسیری و سردسیری) استان نمود پیدا کرده است.

زنان و دختران کهگیلویه و بویراحمدی در گفت‌وگو با مهر دنا لباس محلی خود را نشان هویت و اصالت می‌دانند و به داشتن این لباس افتخار می‌کنند که با آن احساس امنیت، آرامش و راحتی می‌کنند.

لباس محلی وسنتی زنان استان کهگیلویه و بویراحمد از سه بخش اصلی سرپوش، بالاتنه وپایین تنه تشکیل شده است که مجموع این سه بخش، پوشش کاملی را برای زنان به همراه دارد.

سرپوش لباس محلی زنان کهگیلویه و بویراحمد، شامل یک پارچه روپوش یا همان روسری به نام ” مینا ” ( Meyna ) است که به طور معمول دارای بیش از یک متر طول و بین 60 تا 70 سانتیمتر عرض بوده و بر روی این روپوش مینا نیز پارچه‌ای به نام چارقد یا لچکی قرار می‌گیرد که در زبان فارسی همان سربند است.

همچنین یک کلاه کوچک زیر مینا قرار می‌گیرد تا پوشش دهنده موهای جلو سر زنان باشد و معمولا زیورآلات و وسایل تزیین سنتی و ظریف به آن متصل می‌شود و بخش بالاتنه لباس محلی زنان استان کهگیلویه و بویراحمد، همان پیراهن یا جامه است که شامل یک پارچه دو متری بوده که از زیر گردن تا کف پای زنان را می‌پوشاند.

این پیراهن ردا مانند، دارای آستین و سرآستین است و نوع مدل آن مخصوص زنان استان‌های کهگیلویه و بویراحمد، فارس ، خوزستان و چهارمحال و بختیاری است و بخش پایین این لباس‌ها که به عبارتی زیباترین بخش آن نیز به شمار می‌آید همان دامن یا تنبان است که بیشترین حجم پارچه را در این لباس سنتی در برمی‌گیرد.

معمولا برای دامن این لباس‌های محلی بین پنج تا 12 متر پارچه مصرف می‌شود طوری که این دامن از بالا کشدار و کاملا چین خورده است و در پایین آن تزیین‌هایی مانند نوار دوزی یا پارچه‌های پلیسه دار به کار می‌رود.

رنگ و جنس پارچه این لباس‌ها معمولا بنا به طبیعت این استان در مناطق گرمسیری و سردسیری، نوع بافت عشایری و روستایی، نوع باورها و گرایش قومی و قبیله‌ای و سن زنان انتخاب می‌شود طوری که برای دختران نوجوان و کودک بیشتر از رنگ‌های شاد و حجم کمتر پارچه و برای دختران جوان رنگ‌های روشن تر با پارچه بیشتر استفاده می‌شود.

با افزایش سن زنان نیز رنگ این لباس‌ها بیشتر به سمت تیره و خاکستری مانند سبز یشمی یا سورمه‌ای سوق پیدا می کند.

یک کارشناس حوزه میراث فرهنگی و گردشگری می‌گوید: لباس محلی کهگیلویه و بویراحمد از جمله جذابیت‌های بومی این استان است و زنان و مردان این دیار از جمله زنان و مردان ایرانی هستند که هنوز به پوشاک سنتی و محلی خود پایبند بوده و از آنها در بیشتر اوقات و به‌ویژه در جشن‌ها و مجالس عروسی استفاده می‌کنند.

محمود باقری با بیان اینکه پوشش و حجاب کامل و تنوع رنگ‌ها و پارچه‌ها، جلوه خاصی به لباس محلی زنان در این استان بخشیده، گفت: این لباس از سه بخش اصلی تشکیل شده که مجموع این سه بخش، پوشش کاملی را برای زنان به همراه دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه یاسوج با اشاره به اینکه مروری کتاب‌های تاریخ را کردم و بطور دقیق و مستند نمی توان گفت که از چه زمانی این نوع لباس رایج شده است، گفت: اما یک نکته مهم آنکه همواره پوشش کامل در میان زنان منطقه وجود داشته و همواره شرم و حیا در میان زنان لر مهمترین مشخصه و ویژگی بود.

محمد مهدی روشنفکر افزود: پوشش زنان لر به گونه‌ای بوده که حتی مواظب بودند که نا محرمی لباس آنها را نبیند.

این استاد تاریخ دانشگاه یاسوج بیان کرد: لباس‌های محلی برخوردار از هزینه بالاست و نسل جدید هم عادت نکرده‌اند و شاید با ابتکار و طراحی ویژه بتوان تعدیل و اصلاح کرد، یعنی حجم و متراژ لباس ها را کم کرد.

روشنفکر بیان کرد: نکته دیگر  پرداختن به خرده فرهنگ ها و تقویت آنها موجب تضعیف فرهنگ ملی می شود و اینگونه موارد نیازمند مطالعه همه جانبه است.