نهادینه سازی مدیریت فقها و رهبری علمای شیعه در عصر غیبت؛ از برنامه های امام عسکری(ع) بود/عملکرد نیروی انتظامی در خدمت به جامعه متنوع است

به گزارش مهر دنا؛ حجت الاسلام افشار در خطبه های نماز جمعه این هفته شهر چرام با بیان اینکع عملکرد نیروی انتظامی در خدمت به جامعه متنوع است، گفت: ایّام تعطیل که همه در حال تفریح و استراحت به همراه خانواده هستند، نیروی انتظامی مشغول کار و تلاش در جادّه، در شهر و روستا هستند.

امام جمعه چرام افزود: مجاهدت و تلاش های شما نزد خداوند محفوظ و ماجور است. و مردم قدردان این زحمات هستند.

وی ادامه داد: مردم در رفتار وگفتار برادران محترم انتظامی احساس امانت ، صداقت و خدمت کنند که میزان رضایتمندی از نیروی انتظامی در این شاخص ها مطلوب است اما این شاخص ها باید هر روز بیشتر شود و رضایتمندی رهبر انقلاب از عملکرد نیروی انتظامی نشانگر عملکرد خوب این نیرو در خدمت به مردم است.

وی با بیان اینکه دوران امام حسن عسکری (ع) از نظر مسائل فکری، اعتقادی و سیاسی و وجود فرقه ها و گرایش ها، دوره ای خاص است. و امام با برنامه ریزی دقیق شیعه را در عصر سخت خلفای عباسی مدیریت کرد، گفت: امامت هر امام نیز همچون فروغی روشنگر، زوایای پنهان و اندیشه های مبهم را روشن می سازد و امام به عنوانِ «حجّت خدا» راه روشن و «صراط مستقیم» را برای پیروان، تبیین و ترسیم می کند.

افشار ادامه داد: نظام وکالت و برنامه حضرت برای امروز شیعه دشواری های ارتباط حضوری در آن روزگار، عملًا تنها راه ممکن و عملی «مکاتبه» بود.

وی با بیان اینکه معتمدین امام، رابط میان شیعه و امام معصوم بودند، افزود: مثلًا «عثمان بن سعید» که مورد وثوق امام هادی و امام عسکری (علیهما السلام) بود، شغل روغن فروشی داشت و از این شغل، به عنوان پوشش برای ارتباط خود استفاده می کرد تا مورد سوءِظنّ و حساسیت دستگاه خلافت قرار نگیرد و اموالی که خمس و حقوق شرعی بود، توسّط او به محضر امام عسکری (ع) فرستاده می شد.

وی اوامه داد: این شیوه، یعنی ارتباط با واسطه و توسّط وکیل و نماینده، نوعی زمینه سازی برای «عصر غیبت» یا دوران امامت حضرت مهدی (ع) بود که آن حضرت از دیده ها پنهان شده و شیعیان توسّط چهار وکیل و نایب خاص (نوّاب اربعه) امکان ارتباط با پیشوای خود و طرح مشکلات و دریافت پاسخ داشتند.

وی گفت: امامان توانستند خط نورانی ولایت و اعتقاد به امامت معصومین را در سخت ترین شرایط حفظ و حراست کنند.

وی با اشاره به اهمیت استراتژی تاریخی – سیاسی برای هدایت امت در عصر غیبت و نهادینه‌سازی مدیریت فقها و رهبری علمای شیعه عنوان کرد:

از آن جا که «امام» دیدبان مکتب و مدافع دین خداست، نمی تواند نسبت به جریان های فکری و انحرافات اعتقادی زمان خود بی تفاوت باشد. دوران امام عسکری (ع) نیز همچون امامان دیگر، خالی از این گونه گرایش ها و افکار و داعیه داران و شبهه آفرینان نبود. ایجاد شبهه از سوی مخالفان اسلام، با انگیزه گمراه ساختن مسلمین رواج داشت. امام نیز با بیان «حق»، روشنگری می کرد و حتّی در برابر کسانی که با جعل حدیث، روایات دروغ را به آن حضرت و پدربزرگوارش نسبت می دادند، افشاگری می کرد.

وی افزود: برخی از این گرایش های انحرافی، پیرامون «قرآن» بود. مثلًا اسحاقِ کندی که در عراق بود، درباره قرآن شبهه افکنی می کرد. او کتابی را به گمان خود درباره «تناقضات قرآن» نوشت. امام عسکری (ع) در برخورد با بعضی از شاگردان او فرمودند: «آیا در میان شما مرد رشیدی نیست که استادتان (کندی) را از کاری که مشغول آن است، باز دارد؟» یکی گفت: او استاد ماست، چگونه می توانم در این زمینه یا هر موضوع دیگر به او انتقاد کنم؟! امام پرسید: «آیا اگر من نکته ای به تو بگویم، به اسحاق کندی منتقل می کنی؟» گفت: آری.

آن گاه امام، دلایلی در ردّ شبهه افکنی های اسحاق به شاگرد او آموخت و حتّی شیوه بحث و برخورد با او را هم بیان کرد (که نقل آن به درازا می کشد). وقتی اسحاق سخنان امام را شنید، به شدّت تکان خورد و مجاب گشت و چون حق برای او روشن شد، آن نگاشته ها را سوزاند و از بین برد.

افشار ادامه داد: از انحرافات دیگر آن عصر، رواج جَعامامتث و نشر روایات دروغین در میان مردم بود. «عروه بن یحیی بغدادی» یکی از جعل کنندگان روایت بود و احادیث دروغی را به امام عسکری (ع) نسبت می داد و از اموالی که شیعیان برای امام می فرستاند، اختلاس می کرد. امام او را لعن کرد و از او تبرّی جست و از شیعه خواست تا او را لعن و طرد کنند و فریب دروغ پراکنی های او و امثال او را نخورند.