اعظم طالقانی و شکوه صلابتش در تحقق «رجل سیاسی»

مهر دنا/ سیده خدیجه توفیقیان دبیر کانون زنان کارگزاران استان تهران نوشت: در سرزمین اندیشه های مردسالاری، که ناخودآگاه زنان به دنبال اسطوره های خود میگردند، من از آوان جوانی الفبای سیاست را رصد می کردم و چون نام اعظم طالقانی به نیکی در دیالوگ های خانواده به خصوص «عمو و برادرم» به کرات یاد می شد، اولین جرقه آشنایی ام با اندیشه های ایشان شکل گرفت.

زمان می گذشت و من همچون دیگر کنشگران سیاسی، تلاش کردم از شناخت بهترین هایی که قرابت فکری با آنان دارم غافل نشوم و این موضوع مرا به مطالعه در خصوص بانوی طالقان و ملاقات هایی صمیمی و بسیار موثر در حوزه روشنفکری دینی و علوم قرآنی وصل نمود.

طی چند جلسه ای که از نزدیک با ایشان گفتگو هایی خودمانی و صمیمی داشتم ،علی رغم تلاش ها و مجاهدت هایش قبل از انقلاب و زجرهای ناگفته و دردهای پنهانش ، جسارت ایشان در مباحث سیاسی بعد از انقلاب و تلاش وی برای به ثمر نشاندن حضور زنان در بحث ریاست جمهوری، بی نظیر و برای ثبت در تاریخ ایران به جا مانده است. آنجا که در راستای شکستن تابوی ” رجل سیاسی” در قانون اساسی گفت: «مهمترین چالش پیش رو در قانون انتخابات، بحث رجال است که متاسفانه با تفسیرهای ناصواب مانع از حضور زنان در عرصه‌های مدیریتی کلان کشور شده‌است به همین دلیل برای شکستن چنین تابویی در عرصه انتخابات حضور خواهم یافت . »

آنچه مرا متعجب می کرد توصیه و اولویت اش در مباحث اعتقادی و فرهنگی به خصوص توجه به آموزش و تفسیر و تدبر در قرآن و کنشگری زنان در عرصه های اجتماعی و فرهنگی بود تا ترغیب در حوزه ی سیاست.

وقتی از ایشان دراین خصوص پرسیدم ،پاسخ دادند؛ « بیاییم و برای زنان به صورت اساسی کار کنیم تا ایندگان از ثمره آن توشه بردارند».

با تاملی متوجه تدبیر و درایتش شدم و شرمنده از جسارت پاسخ در محضرش.
بلی ؛کسی که شکوفایی جوانیش مصادف بود با مبارزه و درد و شکنجه ، بدون شک کیاست و سیاست را با فاصله ای بسیار از زمانه اش فهمیده است.

وی اولین های زیادی را در تاریخ انقلاب با عزت ثبت نمود، اولین زن در تاریخ انقلاب اسلامی بود که توسط رژیم طاغوت به حبس ابد محکوم شد. همچنین اولین زنی که در سال ۷۶ به کاندیداتوری ریاست جمهوری درآمد و اعتقاد داشت که اصل۱۱۵ قانون اساسی رجل به معنی مردان نیست بلکه به معنی اشخاص سرشناس و برجسته است؛ از این‏ رو، اعم از زنان و مردان است. در نتیجه، زنان نیز همانند مردان می‏توانند رئیس‏ جمهور باشند.

نام و یاد اعظم طالقانی به عنوان برگ زرینی در تاریخ معاصر ما جاودان خواهد درخشید، چرا که اندیشه دینی و سیاسی وی به گونه ای درهم آمیخته و تنومند شده بود که به عنوان مشق بدون غلطی در دفتر خاطره ها ثبت گردید.

به راستی که اعظم طالقانی مصداق واقعی ” اِنَّ الْمُؤْمِنَ اَعَزُّ مِنَ الْجَبَلِ ” می باشد و شکوه صلابت و استقامتش همچون کوه تا آخرین لحظات ایستاده و سرزنده بوده و خواهد بود.

بانویی که نه تنها شاهد مبارزات پدرش بود، بلکه خودش نیز بارها طعم تلخ زندان رژیم پهلوی را چشیده بود.
کسی که در میان دردهای پنهان و ناگفته های دردمندش به تاسی از پدر بزرگوارش ، صلابت و سختی و شکست‌ناپذیری را با صبوری و شرح صدر ،که بهترین پاسخ به شرایط بود در پیش گرفت ولی با فریادی در سکوت که حاصل آن حق‌گرایی و توجه و تمرکز بر زنان سرپرست خانوار و قشر مستضعف بود، ادامه داد.

اگر چه تاول زخم هایش نگذاشت جسم مطهرش سالم بماند ولی چون روح بلندی داشت تا آخرین لحظات از آرمانهایش دفاع و به شدت نگران بود که نکند انقلاب از مسیرش منحرف شود، چرا که خود در رسالت انقلابیگری همه جور شکنجه را متحمل شده بود.

بانو جان! جامعه زنان این میراث گرانبها را نه تنها بر زمین نخواهند گذاشت بلکه قدردان تلاش ها یی است که سالیان سال با تمام مشکلات پیش رو در صدد حل آن بودی و نمی گذاریم به عنوان یک نوستالژی از آن یاد شود بلکه، تا رسیدن به سرمنزل مقصود رهروی خواهیم کرد. اگرچه حضور نازنینت در بین ما نیست ولی یاد و خاطره ایثارگری های تو همچنان بر تار و پود افکارمان نقش بسته است.یادت گرامی وراهت پر رهرو باد.

بخت بازآید از آن در که یکی چون تو درآید
روی میمون تو دیدن در دولت بگشاید

صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید

انتهای پیام/