روزگار سخت این روزهای زنان؛ نقدی بر سخن قاضی احمد مرتضوی

مهر دنا/ مدتی است به واسطه اتفاقات نامبارک و تاسف بار در جامعه ، در رسانه ها، غالبافضای مجازی ، نگاه ابزار گونه به زن ، نقل محافل شده و خواسته یا ناخواسته تشویش و یاس شدیدی را در جامعه زنان به وجود آورده است.

در شرایطی که هجمه های سنگین رسانه ای قصد عقب راندن زنان را در جایگاه های مختلف دارند ما را بیشتر از پیش نگران کرده است ،چگونه است که تا جامعه زنان خواسته ی به حقی در ارتباط با حفظ جایگاه زنان درحوز ه های خاصی را تحت عنوان مطالبات خود دارند به ناگه از سوئی جهت تنزل شخصیت و جایگاه زنان اتفاق و حرف و حدیثی تازه ظهور می کند ، آیا این با اخلاق و آموزه های دینی ما سازگار است؟

در خبرها آمده است که رئیس دیوان عالی کشور، قاضی مجرب ، احمد مرتضوی مقدم از قضات خواسته،که در رسیدگی به پرونده‌های قضایی «مواظب زنان وکیل» باشند چون «برخی از آن‌ها با ناز کردن سعی می‌کنند قاضی را جلب رفتارهای خود کنند» در ابتدا سخن حق تعالی را که در آیات متعددی دستور به قول معروف و احسن داده است و می فرماید:”وَ قُلْ لِعِبادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ الاسراء / ۵۳) به قاضی مرتضوی مقدم و همه انسان ها یادآور شوم و در ادامه عرض می دارم ؛ سخن رئیس دیوان عالی از چند منظر برای جامعه حقوقی و مهمتر از همه زنان ایران زمین نه تنها قابل هضم نیست، بلکه مذموم و ناپسند می باشد .

نکته‌ی تأسف‌‌ آور و تأمل‌برانگیز این است که این سخن از زبان یکی از قضات با تجربه در کسوت دیوان عالی کشور بعید و دور از انتظار بود به دو دلیل؛ ( ابتدا شأن قاضی و دوم رسالت روحانیت).

از طرفی قضاوت یکی از شئون حاکمیت به شمار می‌رود که اهمیت نقش آن در سالم سازی یک جامعه واضح ومبرهن است وتحقق عدالت و انصاف بدون استفاده از قضات عادل و عالم امکان پذیرنمی‌باشد، همچنین مقام یک قاضی به گونه ای اهمیت دارد که خداوند می فرماید: وَ إِذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ»(نساء،۵۸).

در آموزه های دینی و اخلاقی بر تواضع شخص حاکم و همگرایی وی با مردم تاکید و این موضوع از اهمیت بالایی بر خوردار است. مصداق شایسته ترین فرد برای حکم حکیمانه، پیامبر بزرگ اسلام (ص) به عنوان سفیر الهی، و تبلور این کمال را درکامل ترین انسان پس از رسول خدا(ص)یعنی علی ابن ابیطالب(ع)باید جستجو کرد.

درست انسان ها ممکن است در این مسیر با مشکلاتی و خطاهائی روبرو باشند ولی شما که بهتر می دانید از ابتدا تا مرحله حکم قضاوت هفت خوانی را باید طی کرد که بر طبق آن قوه ی قضائیه با تعلیمات ویژه ای که به قضات و کارآموزان قضائی ارائه می دهند نقش محوری در ادامه مسیر قضا را ترسیم وتعیین می کنند.

جناب آقای مرتضوی؛ به فرض که در مسیر رسیدگی به پروند ه ای چنین اتفاقی افتاده باشد گفتن این سخن می بایست در یک فضای محرمانه و به دور از بی اخلاقی اجتماعی تذکر داده می شد و نهایتا اگر چنین باشد دفع افسد به فاسد لازم می بود نه اینکه حرمت ها شکسته شود و این مسائل اینگونه شأن و منزلت زنان و شرافت قضات را بدین گونه تنزل داده و آسیب برساند.

شما به عنوان یک قاضی باید مشی احتیاط آمیز جهت مرزبندی این آسیب پذیری را داشته و برای حفظ شرف دینی زن و سیستم قضا ، در راس آن حراست از جایگاه قضات ، تدابیر درست را در نظر بگیرید. برای داشتن جامعه ای عاری از هر گونه مسائل ضد ارزشی و اخلاقی، راهش این نیست!! چرا که اخلاق و گفتمان در جامعه یکی از نمودهای برجسته معاشرت پسندیده است.

البته که شما بهتر می دانید در آموزه های دینی و اخلاقی ما برای حفظ آبرو و شرافت انسان ها چه اندازه تاکید شده است. همچنین اسلام برای حفظ شخصیت زن ، حرمت و جایگاه او مقام والایی در نظر گرفته است. درقرآن کریم در آیات متعددی از زنان نام می¬برد که نقش بزرگی در تاریخ زندگی پیامبران الهی داشته¬ و خداوند به بزرگی از آنها یاد کرده است.

مرسلان و پیام آوران وحی با این نوید که زن به عنوان عضو اصلی خانواده حرمتش حفظ شود و از حالت شی و یا ابزار بودن خارج و در نزد خدا و خلق الله جایگاه ویژه ای داشته باشد در عصرخود به زنان میدان حضور در اجتماع و حتی سیاست می دادند و نباید فراموش کرد از صدر اسلام تاکنون مادران و زنان، به عنوان انسان‌هایی بزرگ، پیش آهنگ و همرزم مردان در میدان‌های فعال حیات در عرصه های مختلف حضور چشمگیری داشته اند و این زنان هستند که پذیرای مسئولیتی خطیرتر که‌‎ ‌‏می توانند از طریق تأثیر گذاری بر خانواده (همسر و فرزندان)، آنان را به کارهای بزرگ ‌‏سوق دهند.

ازطرفی عفاف ، یک امانت الهی برای همه انسان هاست (زن و مرد) وقطعا برای زن با توجه به( طبع لطیف و روح حساس) ،گوهر گرانبهایی که در برخوردهای اجتماعی آسیب پذیرتر بوده، به عنوان اساس شخصیت و مکمل شرافت ، به او بسیار توصیه شده است.

اسلام با توجه به سلامت جامعه و برای جلوگیری از ایجاد زمینه های فساد برای حضور زنان در اجتماع شرایطی قائل شده است که یکی از آن موارد ، محتوا و چگونگی گفتار با حفظ عفاف می باشد که البته لازم می دانم به خودم و زنان ایران سربلند این مهم یادآوری شود که؛ رعایت اصول و معیارهای اخلاقی و دینی، ضامن سعادت و سلامت انسان در جامعه و اخلاق اکسیر نجات بخش جامعه است و مصادیق رعایت اخلاق در گفتمان رایج یک جامعه می باشد بنابراین کلامی عفیف است که هم از نظر محتوا و هم از نظر شیوه بیان ، قرین عفت باشد. نکند خدای ناکرده سخن سبک و تحریک کننده که مصداق و نماد بی عفتی درکلام است بر زبان آورده شود و این بهانه برای مقاصد کم ظرفیت عده ای با افکار مسموم باشد.

امید که طبق آموزه های اخلاقی این مهم با نگاهی به دور از تعصب و حب و بغض مورد بازنگری قرار گرفته و خواهان عذرخواهی نسبت به انعکاس چنین اخباری هستیم.

اگر پند خردمندان به شیرینی نیاموزی جهان ان پند به تلخی بیاموزد تو را روزی. صائب
یا احکم الحاکمین

سیده خدیجه توفیقیان

فعال حقوقی حوزه ی زنان و دبیر کانون زنان کارگزاران استان تهران

انتهای پیام/